Daags na de installatie van president Donald J. Trump, waarbij hij zijn plannen bekend maakte met betrekking tot minderheden, ging hij met zijn entourage naar een dienst in de kathedraal van Washington. Tijdens deze dienst richtte Bisschop Mariann Edgar Budde zich direct tot Trump met een verzoek om compassie met immigranten en niet-hetroseksuelen. Indrukwekkend.
Lange tijd verkeerden we in de waan dat rampen ons niet meer zouden overkomen. Het westerse leven had de prettige schijn van maakbaarheid. Het was slechts een kwestie van tijd totdat de wetenschap en technologische vooruitgang de grootste problemen de wereld uit zouden helpen. Dachten we. De meervoudige ecologische crisis confronteert ons niet alleen met de gebrokenheid van onze wereld, maar ook met de kwetsbaarheid van onze systemen en van onszelf. Hoe kunnen we helen? Kelly Keasberry, schreef er een inspirerend boek over: Geworteld in verbinding; een ecologische theologie voor de toekomst.
52 teksten, waarvan 18 met melodienotatie, hebben in dit brevier van René van Loenen een plek gekregen. Teksten om te lezen, te overdenken, voor te lezen, als gebed uit te spreken of te zingen.
We kunnen moedeloos worden van al die berichten over een onafwendbare klimaatramp. Wat staat ons, maar vooral wie na ons komen, te wachten? En dan nog al die dieren? – om de slotwoorden van het boek Jona te citeren. Dit Klimaatbrevier houdt ons een spiegel voor: kiezen we voor de schaduw van een wonderboom en laten we het maar gebeuren of voor geloof in het behoud van heel Gods schepping, een geloof dat consequenties heeft voor al ons doen en laten.
Het valt niet te ontkennen dat het er in dit nieuwe jaar niet goed uitziet. Het aanpakken van de klimaatcrisis, het herstel van de biodiversiteit, het verbeteren van het milieu, je zou bijna zeggen, vergeet het maar. Mondiaal, en ook in Nederland.
Je gaat op zoek naar lichtpuntjes. Op tweede kerstdag keek ik naar het optreden van Freek de Jonge. Weinig hoop in bange dagen. Ik keek met enige weemoed naar een mooie, scherpe voorstelling, met opvallend veel verwijzingen naar geloof, omringd door hoop en liefde. Het zingen aan het einde van Vrede op Aarde was zingen in het duister, met toch een sprankje hoop.
Ik las de column van Iris Sommer in Trouw van 28 december. Zij herschreef de 10 geboden, die toch wel erg oud zijn. Eén van de “nieuwe” geboden, richtingwijzers , formuleerde ze als volgt: Zoek uit waar u goed in bent en zet dat in. Planeet aarde is een roeiboot, geen cruiseschip.
Ik ben op zoek gegaan naar mijn roeiriemen, en ga ze inzetten in het nieuwe jaar, de aarde vooruit helpen.
Iedereen in mijn omgeving weet het: ik houd van Kerst. Ik houd van de lichtjes op het station. Ik houd van het maken van een winterdorp. Ik houd zelfs van foute kerstfilms kijken (beschamend om misschien te zeggen, maar ik kijk soms in juli al een kerstfilm). Ik ben wel een beetje een kerstgek te noemen. Toch zie ook ik dat Kerst soms lijkt te veranderen in iets van meer, meer, meer. Grote ontbijttafels, diners met kalkoenen, grote kerstbomen met ieder jaar nieuwe kerstballen. Alles voor het plaatje op de socials.
Samen met cabaretier en Tearfund-ambassadeur Timzingt ontwikkelde Tearfund deze hilarische én confronterende variant op het aloude Mens erger je niet. Dit spel is perfect voor gezinnen met kinderen vanaf 6 jaar, en helpt je spelenderwijs nadenken over eerlijk delen en de rol die wij als christenenmogen spelen om zorg te dragen voor onze naasten. Bestel dit spel
Op dit moment worden er tussen verschillende groepen meer grenzen getrokken dan bruggen gebouwd. Verschillen worden benoemd en benadrukt. Terwijl deze tijd juist om verbinding vraagt. De Beweging voor Barmhartigheid kiest daarom "Voorbij de grens" als motto voor 2025.
Lees meer op www.barmhartigheid.nl