Alle financiële investeringen van het Vaticaan moeten voortaan “bijdragen aan een rechtvaardiger en duurzamer wereld” en mogen niet in strijd zijn met de katholieke leer. Dat staat in een nieuwe beleidsmaatregel die het Vaticaanse Secretariaat voor de Economie onlangs publiceerde.
Lees verder in het Katholiek Nieuwblad.
Vaticaanse investeringen moeten stroken met de katholieke leer
Alle financiële investeringen van het Vaticaan moeten voortaan “bijdragen aan een rechtvaardiger en duurzamer wereld” en mogen niet in strijd zijn met de katholieke leer.
Ben je actief in het werkveld van (stedelijke) natuur en landschap en zou je willen meedenken en -organiseren? Guido Hamelink en Annemarthe Westerbeek van A Rocha Nederland zijn op zoek naar 2 of 3 personen die een paar keer per jaar een bijeenkomst willen organiseren en mee willen denken aan de inzet van het A Rocha Pro netwerk.
Afgelopen week kwam hij weer langs, de bestseller van Rutger Bregman. De spreker zei: Ik wil optimist blijven, dus mijn levensmotto is: De meeste mensen deugen. Optimisme, vriendelijkheid, deugen, het lijkt de ziekte van deze tijd. In talkshows en debatten op radio en TV: Iedereen moet vooral vriendelijk blijven en vol begrip. Dat deugt. Geen boosheid, ergernis, opwinding of fanatisme: Dan gaan de kijkers zappen en dat deugt niet. We willen aangenaam beziggehouden en als het even kan, voortdurend vermaakt worden. Wat is daar mis mee? De meeste mensen deugen tenslotte, dus het komt ongetwijfeld goed. Ga maar rustig slapen.
In Geld en go€d onderzoekt Alain Verheij hoe mensen met hun geld omgaan, wat geld met ons doet, en hoe we de wereld mooier kunnen maken door anders naar geld te kijken. Als theoloog zoekt hij op een plek die niet iedere moderne lezer verwacht: in eeuwenoude Bijbelverhalen. Die blijken talloze goede inzichten over geld te bevatten. Daarbij duiken Mozes en Jezus steeds weer op, twee visionairs die hartstochtelijk verlangden naar een nieuwe manier van (samen)leven. Verheij vertolkt hun eigenwijze gedachten met humor en passie, waarbij ze steeds verrassend actueel blijken.
De ecologische crisis staat met het stikstofdebat en het boerenprotest op dit moment volop in de aandacht. Wat heeft het liberale christendom hierover te melden?
Overal in Nederlandse kerken zijn mensen op zoek naar een meer duurzame manier van leven. Want wie gelooft in een scheppende God, wil voor de prachtige schepping zorgen en deze bewaren. Maar hoe doe je dat als kerk? Hoe houd je duurzaam leven vol? En hoe blijf je, samen, geïnspireerd?
De stikstofcrisis is een onderwerp dat mensen in een oogwenk lijnrecht tegenover elkaar zet. Ben je voor 'de natuur' dan ben je tegen 'de boeren' en vice versa. Meer smaken zijn er blijkbaar niet. Maar moet er echt gekozen worden tussen boeren en natuur?