Hoeveel is genoeg? Misschien is dat wel een van de vragen die het moeilijkst te beantwoorden zijn. Het is natuurlijk ook vooral een vraag die beantwoord moet worden door iemand die leeft in een westers land met voldoende mogelijkheden om zich te ontwikkelen in de richting die hij of zij wenst. Leef je in een land in de derde wereld, dan heb je waarschijnlijk andere vragen: ‘Hoe kom ik vandaag aan voldoende voedsel voor mij en mijn gezin?’
In Nederland hebben wij te kampen met te veel. Te veel informatie, te veel muziek, te veel boeken, te veel cd’s en altijd te weinig tijd om te kunnen doen wat we allemaal zouden willen doen. Ons hoofd kan alle mogelijkheden domweg niet aan en steeds meer mensen komen aan de zijlijn van de maatschappij te staan omdat ze de snelheid van het leven niet meer bij kunnen benen. Let op, het gaat niet per se om oude mensen. Het gaat hier om vrij jonge mensen!
In Utrecht is een groot revalidatiecentrum voor mensen die leren leven met de gevolgen van ziekte, aandoening of ongeval. Deze instelling heeft een speciale afdeling voor puberkinderen die psychisch zijn vastgelopen en als gevolg daarvan lichamelijke klachten hebben ontwikkeld. Ik ben een aantal keren op die afdeling geweest en ik schrok behoorlijk van het grote aantal kinderen dat daar een tijdje wordt opgenomen.
De vraag naar genoeg is een vraag die met name voor christenen een spagaat kan veroorzaken. Maar al te makkelijk wordt de vrijheid in Christus, die ontspannend zou moeten zijn, een nieuw burgerlijk wetboek (wetticisme), dat jezelf en ook anderen negatief gaat beïnvloeden. In dat opzicht heb ik veel geleerd van Aidan, een Ierse monnik uit de 7e eeuw. Deze wijze monnik werd in 635 van het Ierse eiland Iona uitgezonden naar het oostelijk deel van Brittannië, Northumbrië, om de mensen daar over het evangelie te vertellen.
Aidan was een inspirerend, missionair mens die de gewoonte had om van dorp naar dorp te wandelen en vriendelijke gesprekken aan te knopen met de mensen die hij tegenkwam. Langzamerhand won hij hun vertrouwen en dat resulteerde in een oprechte interesse in het christendom van de lokale bevolking. Aidan was in dat opzicht een beeld van Christus; hij kwam gewoon tussen de mensen wonen en leefde een ander leven dat zo uitdagend en mooi was dat mensen in hoge mate waren geboeid.
Het voorbeeld van deze eenvoudige maar gepassioneerde monnik spreekt me erg aan. Geen verandering onder dwang, maar verandering als gevolg van het navolgen van een goed voorbeeld. Aidan leert me om niet teveel te preken tegen andere mensen, maar om een ander leven, met andere keuzes, vorm te geven in de hoop dat anderen zullen volgen.
- door Jan Wolsheimer - april 2014
Jan Wolsheimer is ondermeer auteur van het boek Tegen de draad. Lees meer op www.eeuwigheid.nl.
De afbeelding van monnik Aidan komt uit de bekroonde animatiefilm Brendan and the Secret of Kells.