Af en toe laait de discussie over bonussen en topsalarissen weer op. Recent naar aanleiding van de beursgang van ABN Amro, die niet doorging vanwege een bonus van €100.000 per persoon extra voor de raad van bestuur, in dit geval pro forma salarisverhoging genoemd. Een willekeurig ander voorbeeld: In Nijmegen is er het voornemen om het salaris van de directie van een grote zorginstelling –die per persoon N.B. al meer dan € 200.000 verdienen ! - met 4 % te verhogen, terwijl de ‘gewone’ weknemers, dus zij die het feitelijke werk verrichten, met 1 % verhoging tevreden moeten zijn.
De kloof tussen arm en rijk wordt groter, (top)managers blijven zich verrijken ten koste van de gewone werknemers. Er lijkt weinig geleerd na de crisis, alleen dat het nu nog handiger wordt gespeeld en gebracht door de verantwoordelijken aan de top.
In de duurzaamheidssector viert grootschalig denken ook behoorlijk hoogtij. Verdienen en scoren staan centraal, het ideaal is om in de duurzame top 100 van dagblad Trouw te komen of op TV aandacht te krijgen. Dat is op zich dan wel winst t.o.v. vroeger, toen de media nauwelijks aandacht besteedden aan duurzaamheid. Maar aan de vele kleinschalige activiteiten en initiatieven die groeien en bloeien wordt nauwelijks aandacht besteed in het openbaar. Wordt het niet de hoogste tijd om die ook eens in het (voorjaars)zonnetje te zetten?
Wat te denken van een groene bonus voor personen die zich uitsloven in kleinschalige duurzaamheidsactiviteiten?
Mensen die hele wijken mee weten te krijgen in het plaatsen van zonnepanelen of het lid worden van een windenergie-corporatie. Die zich met hart en ziel inzetten voor fair trade producten, stadstuinderijen, energie-neutrale woningen, cradle to cradle systemen. Die zich bekwamen en specialiseren in het telen en distribueren van regionale biologische producten. Geef ze een groene bonus, of een groen lintje, zou ik zeggen.
Bij voorbeeld op duurzame dinsdag of een dag voor de Schepping. En zou dit dan geen mooi initiatief zijn voor de kerken? In hun dienst aan de samenleving, aan een maatschappij waar de kerk midden in hoort te staan en het kloppend hart van zou moeten zijn. Als onderdeel van onze zorg voor de schepping en verantwoordelijkheid voor een wereld met een duurzame toekomst.
Een groene bonus, uitgedeeld door de samenwerkende kerken. Het lijkt mij een passend gebaar in dankbare reactie op de groen bonus die wij allemaal in deze tijd van het jaar weer geheel gratis en voor niets ontvangen, alle aandacht voor geld en economie ten spijt. Want wonder boven wonder worden de bomen weer groen, gaat het gras weer groeien, ontvouwen de bladeren zich, lopen bollen en knollen weer uit. En iedereen kan zonder onderscheid des persoons van deze groene bonus van de natuur genieten, die er ook nog voor zorgt dat we volgend jaar weer te eten hebben.
We zijn er zo aan gewend dat we het normaal vinden, er niet meer bij stil staan, denken dat we het allemaal in de hand hebben of aan onszelf te danken. Niets is minder waar. We zouden raar staan te kijken als het opeens niet meer gebeurde en er weinig aan kunnen doen. Dus ik zou zeggen: Geniet van deze groene voorjaarsbonus en doe uit dankbaarheid iets duurzaams terug.
door Hans Meek - mei 2015