Op de dag van de duurzaamheid, 10 oktober, ben ik naar de bekendmaking van de top 25 en winnaar van de Trouw Duurzame 100 geweest. Niet dat ik zo graag wilde weten wie dat allemaal waren, als wel om zo’n avond eens mee te maken.Ik viel met de neus in de boter, want prinses Irene van Lippe-Biesterfeld was uitgenodigd om de aftrap te geven. In het gesprek vertelde ze over haar visie dat we deel zijn van de natuur, maar dat we die vanzelfsprekende verbondenheid in de loop van de tijd zijn kwijtgeraakt. Dat zie je in de manier waarop we met de natuur omgaan.
Herfstlucht
Ze vertelde dat ze die middag met een groep zakenmensen het bos was ingegaan en van de paden was afgeweken. Ik zag ze al voor me, mannen in pakken met stropdas struinend door het struikgewas. Een van hen had verteld dat hij sinds zijn kindertijd geen herfstlucht meer had opgesnoven. En een ander bekende dat hij zich nog nooit buiten het pad had gewaagd. Wat een armoe, dacht ik. Wat ontzeggen deze mensen zichzelf toch veel. Toen ik het verhaal, tijdens een wandeling, aan mijn dochter vertelde was haar spontane reactie: “wat missen ze veel, wat zonde.”
Binnenkant
Tja, als je nooit meer echt buiten komt is het natuurlijk ook niet zo verwonderlijk dat je de verbondenheid met de natuur kwijtraakt. Die moet je aan je lijf ervaren. Dus ga naar buiten, was de oproep van prinses Irene. Trek je schoenen uit en loop met je blote voeten door het natte gras. Ruik, proef, voel hoor en zie, dan gaat er een wereld voor je open. Wees gul voor jezelf. De natuur hoort bij onze binnenwereld.
Buitenkant
Deze mooie aftrap over de binnenkant van duurzaamheid stond wel in schril contrast met de milieuparagraaf uit het, diezelfde dag verschenen, regeerakkoord. Die gaat alleen over de buitenkant van duurzaamheid: maatregelen, technische oplossingen. Reacties vanuit het panel op deze paragraaf waren bijvoorbeeld dat de natuur niet wordt genoemd en dat groen, duurzaamheid is platgeslagen tot alleen het klimaat. Er wordt op papier stevig ingezet op CO2-reductie, 49% in 2030 t.o.v. 1990, maar hoe dat te bereiken is niet geheel duidelijk. Een visie hoe dit samenhangt met landbouw, mobiliteit en natuur ontbreekt geheel. Vanuit de overheid lijkt er nog weinig zicht op een economie waarbij duurzaamheid uitgangspunt is in plaats van een ne eenmaal noodzakelijk sausje eroverheen.
Hoop
Stel je eens voor hoe de economie eruit zou zien als die zou uitgaan van het ‘wij’, of anders gezegd, het algemeen belang, dat verder reikt dan alleen het belang voor het bedrijf, maar mens en natuur inclusief is. Gelukkig zijn er blijkens de duurzame 100 volop initiatieven die een dergelijke nieuwe economie voor ogen hebben. Zij dragen op een vreugdevolle manier bij aan een mooie en leefbare toekomst voor heel de Aarde met al haar bewoners. Dat geeft hoop.
Oktober 2017, Marjolein Tiemens-Hulscher