Maar liefst 70% van de Nederlanders zit in een klimaatspagaat. Au, dat doet pijn lijkt mij. Ze willen wel groener gaan leven, maar vooralsnog blijft het bij een groen idee. Ze geven er geen invulling aan. “Ik wil best veranderen”, zeggen ze, “maar anderen doen vast niet mee.” (Trouw, 2 feb 2018)
Zonde
“Wat zonde”, dacht ik toen ik dat las. Niet veranderen uit wantrouwen dat de ander niet meedoet. Aan de ene kant wellicht begrijpelijk. Waarom zou ik me al die moeite (want zo wordt het vaak gezien) getroosten, terwijl mijn buren het niet doen? Aan de andere kant begrijp ik die houding ook niet. Als je iets echt belangrijk vindt dan doe je dat gewoon, ongeacht of de ander meedoet. Dat heeft altijd zin, het geeft zin.
Waardigheid
Paus Franciscus schrijft hierover in Laudato Si’: “Men moet niet denken dat deze krachtinspanningen de wereld niet zullen veranderen. De vruchten van deze handelingen brengen binnen de schoot van deze Aarde een beweging tot stand die steeds meer de neiging heeft zich, soms onzichtbaar, uit te breiden. Bovendien geeft dit gedrag ons het gevoel van onze waardigheid terug, brengt het ons tot een diepere existentiële diepgang en maakt dit het ons mogelijk te ervaren dat het de moeite waard is op deze wereld te leven.”
Wantrouwen loslaten
En het is de moeite waard om op deze wereld te leven. Afval scheiden, minder autorijden, minder nieuwe spullen kopen, zuinig omgaan met voedsel, water, energie, papier en kleding…………het heeft en geeft allemaal zin of de ander nu meedoet of niet. Maar samen is leuker en zet natuurlijk meer zoden aan de dijk. Als ik op het artikel in Trouw af mag gaan staan er bijna 12 miljoen Nederlanders in de startblokken om mee te doen. Blijkbaar moeten we elkaar nog veel meer laten zien en vertellen wat we al doen, of wat we zouden willen. Dus weg met die spagaat. Die bestaat alleen tussen onze oren. Dat wantrouwen naar de ander kunnen we gerust loslaten. Zeven van de tien mensen zullen wel meedoen.
Minder is meer
De veertigdagen staat voor de deur en is een uitgelezen tijd om mee te gaan doen. Het is bij uitstek een periode om stil te staan bij je eigen levensstijl. Om die in die ogen te zien en je af te vragen: Waar ben ik blij om, dankbaar voor? Hoe staat dat in verhouding tot de rest van de wereld? ‘Even wat minder voor een ander’, is de slogan van de bisschoppelijke vastenactie. Paus Franciscus herinnert ons ook aan de wijze les ‘minder is meer’. De christelijke spiritualiteit houdt een groei in soberheid voor en een vermogen om met weinig tevreden te zijn. Soberheid is dus niet alleen afzien van consumptie in wat voor vorm dan ook, maar ook de kunst om te genieten van de kleine dingen.
Het heeft en geeft zin
Daarom denk ik dat, naast het afzien van Twitter, vlees, autogebruik, alcohol, warm douchen of wat je ook maar verzint, je jezelf ook mag verwennen. Gun jezelf de tijd om te gaan wandelen of fietsen, alleen of met anderen en geniet daarvan met volle teugen. De lentezon roept ons naar buiten. De lente is al begonnen. De natuur komt langzaam weer tot leven. Maak het mee, mis het niet. De hazelaar bloeit volop en mijn echtgenoot heeft al bloeiend speenkruid gezien. Laat je verassen en verwonderen. Dan voel je tot in je diepste vezels waarvoor je het allemaal doet en dat het zin heeft en geeft.
13 februari 2018
Marjolein Tiemens-Hulscher