Spring naar inhoud

Honeyland

Honeyland, een wonder van een film over de omgang met de natuur. Ik had niet gedacht dat het mogelijk was om in Europa nog op deze manier te leven.

Wilde bijen
De film begint met een eenzame figuur die in een verlaten, ruig en woest landschap loopt. Ik had nog helemaal niet in de gaten dat de film Honeyland begonnen was en dacht dat ik keek naar een Indiaan in Amerika. Het bleek Hatidze te zijn, in bloes en rok, in het landschap van Noord-Macedonië. We zien haar lopen over een soort hoogvlakte en daarna voorzichtig klauteren langs een smalle hoge richel. Je kijkt zo de diepte in. Daar opent ze heel behoedzaam een holte in de rotswand waar een wilde bijenkolonie haar nest heeft. Met veel liefde en aandacht haalt ze een deel van de raten, waar de honing uitdruipt, eruit. Ze lijkt geen last te hebben van de bijen die om haar heen zwermen. Soms draagt ze een beschermende kap rond haar hoofd, maar heel vaak ook niet.

Ieder de helft
Hatidze blijkt met haar zieke moeder, waar ze liefdevol voor zorgt, in een verlaten en vervallen dorpje te wonen. Ze kunnen leven van de honing die Hatidze oogst uit de raten van de wilde bijen die ze overal in de rotswanden en holle bomen weet te vinden. De bijen zijn haar vrienden. Ze verzorgt ze en neemt nooit meer dan de helft van de honing. De honing verkoopt ze in de stad, waar ze met de trein naar toe gaat.

Gebruiken of misbruiken?
Opeens komt er verandering in haar rustige bestaan. Een gezin met heel veel drukke kinderen komt met hun caravan vlak naast haar wonen. De ouders doen hun best om met vee een levensbestaan op te bouwen. Maar al gauw laten ze hun oog ook op de honing vallen en worden er heel veel bijenkasten naast de caravan gezet. Als kijker werd ik vanaf dat moment heen en weer geslingerd tussen het ontzag voor de respect- en liefdevolle manier waarop Hatidze met de bijen omgaat en de ondoordachte en haast brute manier van de nieuwe buurman. De laatste wordt weliswaar door iemand van buitenaf gepusht voor meer productie ook al is het de tijd daar nog niet voor, maar toch.

Je naaste
Al met al is de film een prachtige illustratie van het gebod ‘Gebruiken, niet misbruiken’, een van de tien geboden voor het milieu. En wat te denken van het tiende gebod ‘Gij zult niet begeren wat uw naast toebehoort.’ Voor Hatidze zijn de bijen haar naasten en is Hatidze hun naaste geworden. Ze lijkt de bijen net zo lief te hebben als haar moeder.

De trailer van de film is hier te bekijken.