Kees Tinga, 5 november 2022
In de aanloop naar COP 27 in Sharm el-Sheikh heerst er klimaatdrukte in de media. Nog niet eerder was er zoveel te lezen en te zien over de groeiende dreiging, over ruziënde grootmachten, boze ontwikkelingslanden, Nederlandse achterstanden, ongeduldige klimaathooligans én over inspirerende kleine en grotere initiatieven op allerlei vooral praktisch gebied.
Zou de trage transitietanker dan toch zijn koers aan het verleggen zijn? Kan niemand er meer omheen dat het inmiddels vijf seconden voor twaalf dreigt te worden?
Aan aandacht geen gebrek. En toch maakt zich van mij langzaam maar zeker een vorm van klimaatpessimisme meester. De koele cijfers wijzen in de richting van bijna drie graden opwarming in de loop van deze eeuw. En daarbij is het nauwelijks voorstelbaar aan wat voor rampen volgende generaties overal in de wereld zullen worden blootgesteld. De voortekenen zijn onmiskenbaar, ook op onze eigen zonnige herfstterrassen.
Jarenlang hoorden we dat het nog niet te laat is. In Parijs (2015) was de haalbaarheid van 1,5 graad nog tastbaar. Alleen een hele reeks wonderen kan die doelstelling de komende tijd nog dichterbij brengen.
Mijn vertrouwen en hoop naderen een minimum. De moed zakt me onder de schoenen.
Zou het adventskaarsje nog vlam willen vatten dit jaar?..
Toevoeging van de redactie: Kom naar het Laudato Si’ event, ‘Van klimaatdepressie naar duurzame hoop’
Vol!
Er zijn geen kaarten meer beschikbaar voor het RU Laudato Si’ Event.
Wil je op de reservelijst of alleen een workshop bijwonen?
Stuur een mailtje met je gegevens en workshopvoorkeur naar .