Peter Builtjes, 5 mei 2024
Er zit weinig voortgang in de maatregelen die noodzakelijk zijn om de klimaatcrisis serieus aan te pakken. Vage afspraken genoeg, beloftes te over, maar echt doorpakken, ho maar. Zoals al vaker door sommige politici gezegd: Ik weet best wat ik moet doen, maar als ik dat doe, hoe word ik dan over 4 jaar weer herkozen? Er is te weinig draagvlak in de maatschappij voor strengere, en snelle maatregelen. De uitslag van de afgelopen verkiezingen voor de 2e Kamer laten dat ook duidelijk zien, helaas.
Het dilemma dat zich voordoet is dat je aan mensen vraagt om maatregelen te nemen zoals minder of niet vliegen, minder of geen vlees eten, minder auto rijden. De noodzakelijke maatregelen leiden er toe dat mensen moeten minderen. Een andere levensstijl vraagt nogal wat. Daarbij komt dat dit inleveren geen direct resultaat oplevert, de klimaatcrisis gaat gewoon nog tientallen jaren door, de temperatuur zal blijven stijgen, de extremen zullen blijven toenemen.
In de Groene Amsterdammer van december 2023 stond een stuk van Joost de Vries, getiteld De grote woestijntest, die dit dilemma helder verwoordde. Geloof je ook in het Beloofde Land als het niet voor jou is? Wil je meewerken aan een beloofd land ook als jij die belofte niet in vervulling zult zien gaan? Ben je bereid opofferingen te doen waar niet jij op de lange termijn van profiteert, maar dat anderen dat wel doen? Mozes antwoordt ja op deze vragen. In andere woorden, hij wil een goede voorouder zijn. Ook wij zouden op deze vragen ja moeten antwoorden, in het belang van onze kinderen, kleinkinderen en alle generaties die daarop zullen volgen.
Deze bereidheid, zelfs noodzaak om te minderen werd door Bob Goudzwaard, onlangs op 90-jarige leeftijd overleden, al in 1974 geformuleerd in zijn boek Schaduwen van het groei-geloof. De wegen die hij in zijn boek aanwijst voor een verantwoord beleid en verantwoord leven hebben, helaas, te weinig weerklank gevonden. Laten we ons met alle kracht inzetten om de schaduwen van het groeigeloof te lijf te gaan.