Lieke Weima, 17 september 2024
Mijn opdracht is simpel, maar ook een beetje gek: ik moet in de schemering foto’s gaan maken van de kantoorgebouwen van ING naast station Bijlmer Arena. Met die foto’s kunnen we dan een goede plek uitkiezen voor een kleine actie volgende week. Dus zit ik om negen uur ’s avonds in de trein naar Amsterdam. En voel me ineens verdrietig worden.
Verdrietig
Deze treinrit heb ik jarenlang meerdere keren per week gemaakt. Maar nu ineens, nu ik in deze trein zit op een voor mij gek tijdstip en met een gekke opdracht, kijk ik ineens anders uit het raam. Ik word verdrietig van de eindeloze stroom fabrieken en distributiedozen waar de lichten nog branden: hier wordt ’s avonds en ’s nachts gewerkt om onze eindeloze consumptiedrang te bevredigen. Ik word verdrietig van de enorme hoeveelheid auto’s die er op dit tijdstip nog naast ons over de A2 rijden. Ik word verdrietig en misselijk van de vrachtwagens volgeladen met kippen die staan te wachten bij wat niet anders dan een slachterij kan zijn. Ik word verdrietig en boos als ik even later rondloop tussen de glimmende ING-kantoren met fancy restaurants, terwijl verderop in het winkelcentrum dakloze mensen buiten zitten.
Scherper zien
Het is me al heel vaak opgevallen: als ik uit mijn dagelijkse routine ben gestapt, kan ik duidelijker zien wat er in de wereld om me heen niet klopt. Toen ik middenin de nacht opstond om mee te doen met de ‘Klimaatwake’ in 2021, drong voor het eerst de heftige realiteit van de klimaatcrisis écht tot me door. Toen ik meedeed met een gebedsdienst voor de deur van een pensioenfonds, kregen de profetische waarschuwingen van Jezus tegen de macht van de mammon ineens een heel concrete betekenis.
Als ik iets anders doe dan het ‘normale’, zie ik scherper wat we heel normaal vinden maar het eigenlijk niet is. Dat helpt me vervolgens om in beweging te komen en me in te zetten voor alternatieven, in de klimaatbeweging en ook als consument in mijn eigen leven. Het is een spiraal waar je in stapt: anders doen leidt tot meer bewustzijn leidt tot anders doen.
Foto's: Laura Ponchel / Fossielvrij NL
Ontmaskering
‘Normaal doen’ was enkele jaren geleden een slogan tijdens de verkiezingen. Het is nu de hoogste tijd dat we stoppen te doen alsof alles normaal is. Anders leven en anders doen zijn vormen van ontmaskering. En die actie bij ING? Een week later projecteerden we met Fossielvrij NL, Banktrack en Toxic Bonds Network informatie over het klimaatbeleid van ING op de voorgevel van hun kantoor. Ook een vorm van ontmaskering.