· duurzame omgang met de schepping ·
Overweging over biodiversiteit naar aanleiding van het zondvloedverhaal.
“Wat is natuur nog in dit land? Een stukje bos, ter grootte van een krant”. U kent deze regel vast, Bloem schreef hem in 1947. Een overdrijving? Natuurlijk. Maar een veelzeggende: Nederland was toen driekwart kwijt van de populatieomvang van zijn inheemse soorten; ik denk niet dat Bloem dat wist. Biodiversiteitsverlies was – en is - een realiteit.
lees verder "Honderd bloemen mogen bloeien"
Raar verhaal
Wat een ongerijmde geschiedenis die Lucas ons hier (Lucas 16, 1-9) voorschotelt als woorden van de Heer. Ik snap de uitleggers wel die zeggen dat de tekst niet kan kloppen. Hoe kan de heer nu zijn onrechtvaardige rentmeester prijzen om zijn slimheid? Het zou zo moeten zijn: “En de heer vervloekte de rentmeester omdat deze hem een loer had gedraaid!”
Of misschien zou je een vraagteken moeten plaatsen: “Zal de heer de rentmeester prijzen omdat hij slim heeft gehandeld?” En die vraag is natuurlijk retorisch. Nee, zeker niet. Hij zal hem nog harder veroordelen. Dit hele verhaal schreeuwt onrecht. En dat is toch niet wat God wil?
Meer vragen dan antwoorden
Dit verhaal roept meer vragen op dan dat het antwoorden geeft, schrijft Lieke Weima in de brochure voor de Vredesweek. En ik beaam dat van harte. Uiteraard ben ik daar als dominee blij mee. Stel je voor dat Bijbelverhalen klip en klaar eenduidige uitgelegd zouden kunnen worden. Dan had ik geen werk meer. En voor lichamelijke arbeid ben ik niet sterk genoeg en ik zou me schamen om te moeten bedelen. Dus verkoop ik elke week een nieuwe preek met een open einde.
Meer vragen dan antwoorden. Ik vind dat wel mooi. Omdat vragen ons wakker houden. Omdat vragen ons prikkelen om zelf na te blijven denken. Om creatief te zijn en slim. Net zoals die rentmeester dat was. Want bij alle vragen en opgetrokken wenkbrauwen die deze gelijkenis oproept, is dat natuurlijk de les die ons wordt voorgehouden. Wees creatief en slim, juist ook als kinderen van het licht.
Die lezingen (Jezus Sirach, 27, 4-7 en Lucas, 6, 39-45) gaan over wijze lessen. Een van die lessen is dat mensen zich laten kennen door hun daden. Met woorden kun je huichelen, met daden niet. Daar is de hele wereld getuige van. Waar iedereen bang voor was, maar niet kon geloven dat het zou gebeuren, is toch gebeurd. Het is oorlog Europa. Met de gewelddadige aanval op Oekraïne door Rusland en de ongerichte agressie laat Poetin zien hoe hij werkelijk is en wat zijn intenties zijn.Jezus vraagt van ons om juist vanuit ons hart te leven, want als we dat doen zullen we goede vruchten voortbrengen. lees verder "Niet zonder elkaar"
Amos 7, 12-15, Marcus 6, 7-13
Een paar weken geleden heb ik samen met een medeparochiaan gewaakt voor het klimaat. Misschien heeft u er van gehoord, van de klimaatwake. Tijdens de gehele formatieperiode wordt er wacht gehouden voor een leefbare planeet. Overdag bij de ingang naar het Catshuis, en ’s nachts vanuit de woonkamers, online. Na onze wake werden we afgelost door een groepje jongeren, die de hele nacht buiten zouden blijven waken. “Het gaat om onze toekomst”, was hun motivatie. Jongeren proberen op allerlei manieren om hun stem te laten horen. Maar wórdt die gehoord? Wórdt er echt naar hen geluisterd? Of wordt er vooral óver hen gepraat, en nauwelijks mét hen? Zij vragen een radicale verandering van koers, die wordt steeds uitgesteld. Er wordt alleen een beetje bijgestuurd.. Ik dacht: eigenlijk zou je deze jongeren kunnen zien als hedendaagse profeten. lees verder "Kom in beweging!"
Evangelie Marcus 6,1-6
Beste mensen, wat kunnen vooroordelen ons in de weg zitten! Dat is het eerste wat je denkt als je het evangelieverhaal van vandaag hoort. Jezus die praktisch machteloos staat tegenover de vooroordelen van de mensen uit zijn geboortedorp. Ze horen zijn woorden wel, maar luisteren er niet naar, door vooroordelen. En zo komt de boodschap niet binnen. En dat is jammer, in de eerste plaats voor de mensen zelf. Maar natuurlijk ook voor Jezus met wie wij waarschijnlijk het meest mee leven in het verhaal. Tenminste dat denk ik zo maar. lees verder "Geven we gehoor?"
Lezingen: Jes. 25, 6-10a en Mat. 22. 1-14, Psalm 23
Buiten zijn, het contact met de natuur, doet ons goed, het werkt helend, dat zeggen niet alleen wetenschappelijke rapporten, maar hebben velen van ons in het afgelopen jaar zelf ondervonden. De psalmist van psalm 23 heeft dezelfde ervaring. Hij zingt: Hij brengt mij in een oase van groen, daar strek ik mij uit aan de rand van het water, daar is het goed toeven. Ziet u zich zelf al lekker zitten in het gras aan de oever van een kabbelend beekje? En voelt u de rust en weldadigheid die daarvan uitgaat? Ervaart u misschien iets van God, die alles geschapen heeft? Het is vaak moeilijk om woorden te vinden voor dit soort ervaringen omdat het gaat om emotie, om voelen. Laatst las ik gewoon in een roman: “Als je je voelt opengaan voor een mooie zonsondergang dan herkent het goddelijke in jou, het goddelijke in de natuur.” Ja, dacht ik. Zo zou je het kunnen omschrijven. En die herkenning raakt aan het verbond. Het verbond dat God sloot met alle mensen en heel de aarde. Die herkenning is een glimp van het koninkrijk van God. lees verder "Waarderen wij het feest?"
