· duurzame omgang met de schepping ·
Marijke van Duin, lid van de klimaatwerkgroep van de Wereldraad van Kerken, doet tussentijds verslag van de 29e klimaatconferentie dit jaar in Bakoe, Azerbeidzjan.
De strijd tussen politici en wetenschappers, tussen arm en rijk, tussen energiereuzen en klimaatslachtoffers duurt al jaren.
Lees haar impressie op www.raadvankerken.nl
Op de landelijke natuurwerkdag heeft de Heilige Franciscusparochie Bommelerwaard een stuk grond teruggegeven aan de natuur. ‘En dat is eigenlijk heel vanzelfsprekend’, zegt pastoor Roland Putman, ‘het is Gods grond.’ De parochie wil op deze manier uitdrukking geven aan het gedachtegoed van zijn naamgever Sint Franciscus van Assisi. Franciscus had een liefdevolle band met de dieren, met heel de natuur. Voor hem was elk schepsel een broeder of een zuster.
Coen van Loon noemt het inrichten van het nieuwe natuurgebiedje van bijna 2 hectare een prachtig gebaar. ‘Het past helemaal in de tijd waarin we leven, waarin we meer oog voor de natuur moeten hebben.’ Pastoor Putman vertelt dat Franciscus zei: “Niet de kerk is mijn wereld, de wereld is mijn kerk.’ Daar moet het gebeuren.
"Niet de kerk is mijn wereld, de wereld is mijn kerk"
Alle schepselen bestaan slechts in onderlinge afhankelijkheid om elkaar wederzijds aan te vullen ten dienste van elkaar, kunnen we lezen in de katechismus van de katholieke kerk. Die wederzijdse dienstbaarheid is precies waar het om gaat in het nieuwe natuurgebiedje, dat wordt ingericht als woonplaats voor de patrijs en vele andere akkerland soorten. Maar het wordt ook een baken van rust, waar mensen tot zichzelf kunnen komen als ze zichzelf voorbij dreigen te rennen.
In de zegen, die Putman uitsprak voordat de schoppen de grond ingingen, komt alles samen: ‘We danken u dat we hier kunnen werken om het land letterlijk op de schop te nemen. Niet om mensen onder te schoffelen, maar dat mensen tot bloei kunnen komen door de vogels die hier zullen nestelen. Zegen deze mensen, zegen deze grond en dat de grond tot zegen mag zijn van velen.’
Lees meer in het bericht in de Gelderlander, daarin staat ook een filmpje.
En heel veel foto’s zijn hier te vinden.
Ds. Corinne Groenendijk, 13 november 2024
Afgelopen week zag ik een bosrand in herfstkleur, met bruin, rood, geel en nog her en der wat groen. Prachtig! Je zou denken dat bomen niet denken, maar een bezoek aan het Groote Museum Artis leerde me dat de ‘denkkracht’ van bomen in de wortels zit, die er bijvoorbeeld voor zorgt dat de bomen met hun kruinen de bosrand opvullen. Dankzij de nieuwe inzichten uit de wetenschap keek ik anders. Ik was vol verwondering en bewondering voor dit organisme de bosrand en realiseerde me dat ook mijn lichaam vol zit met bacteriën.
lees verder "Natuurreligie?"
Veganisme heeft veel gemeen met religies. Beide geven een diepere betekenis aan het leven en beide kennen morele waarden waaruit concrete leefregels volgen.
Paul van Gent sprak met veganisten die elk een ander geloof aanhangen om hen te vragen naar de relatie tussen veganisme en hun geloof. De overwegingen uit Joodse, Christelijke en Islamitische hoek zijn te lezen op www.veganisme.org.
De ecologische crisis houdt velen bezig en terecht. Het bestaan van alle leven op de aarde wordt bedreigd. Het zet ons denken en geloven op zijn kop. Hebben de theologie en de bijbel daarin iets te zeggen? De nieuwe Noach-leergang laat zien dat het Noachverhaal niet alleen de nood van de huidige tijd laat zien, maar ook een nieuw ecologisch perspectief voor de ecologische crisis biedt.
De werkgroep Theologie Kerk en Duurzaamheid, een werkgroep van de Raad van Kerken Nederland, heeft dit uitdagende materiaal ontwikkeld en het wordt op de website van Micha Nederland gratis aangeboden. Het biedt de mogelijkheid om de diepte in te gaan bij goede gesprekken over geloof en duurzaamheid. Het is bedoeld voor kringleiders, theologen, filosofen en eigenlijk voor ieder die wil nadenken en praten over een veranderende wereld. Denk mee over de zeven uitdagende vragen bij het Noach-verhaal.
Onlangs heeft Henk Tetteroo, duurzaamheidsactivist te Delft, de elfde versie van zijn Persoonlijk Duurzaam Jaarverslag (PDJ) gepubliceerd onder de titel: Klimatigen, ofwel: te veel, te vol, te vuil.
Reeds vele jaren probeert de auteur zijn voetafdruk zo klein mogelijk te houden onder het motto: een beter milieu begint toch vooral bij jezelf. Hij besteedt een groot deel van zijn tijd aan het reduceren van energiegebruik en voedselverspilling, het opruimen van zwerfaval en vele andere activiteiten die de milieu-impact van zijn eigen bestaan en dat van anderen verminderen.
lees verder "Persoonlijk Duurzaam Jaarverslag"Hans Meek, 15 juli 2024
Ik ben net 75 geworden als ik deze column schrijf. Een mooie leeftijd die stemt tot dankbaarheid. Het is een leeftijd waarin je steeds minder in de frontlinie actief bent, maar op de achtergrond nog wel probeert mee te denken en waar mogelijk bij te sturen. Ook op duurzaamheidsgebied. Om Prediker te parafraseren: ooit was het tijd voor actie, nu is het tijd voor reflectie. lees verder "75"