Daags na de installatie van president Donald J. Trump, waarbij hij zijn plannen bekend maakte met betrekking tot minderheden, ging hij met zijn entourage naar een dienst in de kathedraal van Washington. Tijdens deze dienst richtte Bisschop Mariann Edgar Budde zich direct tot Trump met een verzoek om compassie met immigranten en niet-hetroseksuelen. Indrukwekkend.
De meervoudige ecologische crisis confronteert ons niet alleen met de gebrokenheid van onze wereld, maar ook met de kwetsbaarheid van onze systemen en van onszelf. Hoe kunnen we helen?
Lange tijd verkeerden we in de waan dat rampen ons niet meer zouden overkomen. Het westerse leven had de prettige schijn van maakbaarheid. Het was slechts een kwestie van tijd totdat de wetenschap en technologische vooruitgang de grootste problemen de wereld uit zouden helpen. Dachten we. De meervoudige ecologische crisis confronteert ons niet alleen met de gebrokenheid van onze wereld, maar ook met de kwetsbaarheid van onze systemen en van onszelf. Hoe kunnen we helen? Kelly Keasberry, schreef er een inspirerend boek over: Geworteld in verbinding; een ecologische theologie voor de toekomst.
52 teksten, waarvan 18 met melodienotatie, hebben in dit brevier van René van Loenen een plek gekregen. Teksten om te lezen, te overdenken, voor te lezen, als gebed uit te spreken of te zingen.
We kunnen moedeloos worden van al die berichten over een onafwendbare klimaatramp. Wat staat ons, maar vooral wie na ons komen, te wachten? En dan nog al die dieren? – om de slotwoorden van het boek Jona te citeren. Dit Klimaatbrevier houdt ons een spiegel voor: kiezen we voor de schaduw van een wonderboom en laten we het maar gebeuren of voor geloof in het behoud van heel Gods schepping, een geloof dat consequenties heeft voor al ons doen en laten.
Samen met cabaretier en Tearfund-ambassadeur Timzingt ontwikkelde Tearfund deze hilarische én confronterende variant op het aloude Mens erger je niet. Dit spel is perfect voor gezinnen met kinderen vanaf 6 jaar, en helpt je spelenderwijs nadenken over eerlijk delen en de rol die wij als christenenmogen spelen om zorg te dragen voor onze naasten. Bestel dit spel
Op dit moment worden er tussen verschillende groepen meer grenzen getrokken dan bruggen gebouwd. Verschillen worden benoemd en benadrukt. Terwijl deze tijd juist om verbinding vraagt. De Beweging voor Barmhartigheid kiest daarom "Voorbij de grens" als motto voor 2025.
Lees meer op www.barmhartigheid.nl
Marijke van Duin, lid van de klimaatwerkgroep van de Wereldraad van Kerken, doet tussentijds verslag van de 29e klimaatconferentie dit jaar in Bakoe, Azerbeidzjan.
De strijd tussen politici en wetenschappers, tussen arm en rijk, tussen energiereuzen en klimaatslachtoffers duurt al jaren.
Lees haar impressie op www.raadvankerken.nl
Op de landelijke natuurwerkdag heeft de Heilige Franciscusparochie Bommelerwaard een stuk grond teruggegeven aan de natuur. ‘En dat is eigenlijk heel vanzelfsprekend’, zegt pastoor Roland Putman, ‘het is Gods grond.’ De parochie wil op deze manier uitdrukking geven aan het gedachtegoed van zijn naamgever Sint Franciscus van Assisi. Franciscus had een liefdevolle band met de dieren, met heel de natuur. Voor hem was elk schepsel een broeder of een zuster.
Coen van Loon noemt het inrichten van het nieuwe natuurgebiedje van bijna 2 hectare een prachtig gebaar. ‘Het past helemaal in de tijd waarin we leven, waarin we meer oog voor de natuur moeten hebben.’ Pastoor Putman vertelt dat Franciscus zei: “Niet de kerk is mijn wereld, de wereld is mijn kerk.’ Daar moet het gebeuren.
"Niet de kerk is mijn wereld, de wereld is mijn kerk"
Alle schepselen bestaan slechts in onderlinge afhankelijkheid om elkaar wederzijds aan te vullen ten dienste van elkaar, kunnen we lezen in de katechismus van de katholieke kerk. Die wederzijdse dienstbaarheid is precies waar het om gaat in het nieuwe natuurgebiedje, dat wordt ingericht als woonplaats voor de patrijs en vele andere akkerland soorten. Maar het wordt ook een baken van rust, waar mensen tot zichzelf kunnen komen als ze zichzelf voorbij dreigen te rennen.
Pastoor Roland Putman steekt ook zelf de handen uit de mouwen. Foto: van Balken
In de zegen, die Putman uitsprak voordat de schoppen de grond ingingen, komt alles samen: ‘We danken u dat we hier kunnen werken om het land letterlijk op de schop te nemen. Niet om mensen onder te schoffelen, maar dat mensen tot bloei kunnen komen door de vogels die hier zullen nestelen. Zegen deze mensen, zegen deze grond en dat de grond tot zegen mag zijn van velen.’