Het gaat niet écht heel goed. 2024 was het warmste jaar ooit, de stikstofcrisis ettert door en het kabinetsbeleid is niet wat je noemt ‘groen’. Nederland moet van het gas af, maar o wat gaat dat traag. Een aardgasvrije wijk in Utrecht komt er niet, bleek onlangs. De bewoners zijn opgelucht – maar wat betekent dit voor de aarde? Wijzelf waren overgestapt op wasstrips – want milieuvriendelijk, dachten we – maar nu blijkt er polyvinylalcohol in te zitten. Microplastics. Wat nu? Als het allemaal zo lastig is, hoe hou je dan je motivatie op peil en je hart groen? lees verder "Hoe hou je je hart groen?"
Verraste gezichten als ik anderen vertel wat voor werk ik doe – daar ben ik na zeven jaar predikantschap wel aan gewend. ‘Oh, dominee, dat hoor je ook niet vaak!’ Maar sinds kort heb ik een baan erbij. Nu ben ik dominee én campagnemedewerker bij Fossielvrij NL, een organisatie die bouwt aan een burgerbeweging om de macht van olie-, kolen- en gasbedrijven te doorbreken. En nu krijg ik nóg meer verbaasde reacties: ‘Oh, wat een bijzondere combinatie!’
‘Samen genieten van genoeg’ is een boek dat is geschreven ter nagedachtenis aan Martine Vonk en ter inspiratie voor mensen die willen leven in verbinding met God, de ander en de schepping.
Martine Vonk (1974 – 2019) leefde een poosje bij vier religieuze leefgemeenschappen en ontdekte daar hoe eenvoudig leven met God en met elkaar bijdraagt aan meer welzijn voor de hele schepping, de gemeenschap en voor jezelf. Door je leven, je spullen en je talenten te delen met elkaar, wordt duurzaam leven niet alleen hoopvol en haalbaar, maar geeft het ook vreugde. Ze schreef hier een proefschrift over. De wens om daar nog een publieksversie van te maken kon ze, door haar ziekte, niet meer realiseren. Dat heeft Theanne Boer nu gedaan, samen met andere enthousiaste denkers en doeners.
Ook dit jaar is er weer subsidie beschikbaar voor het verduurzamen van uw kerkgebouw. Want het is de bedoeling dat ook het maatschappelijk vastgoed in 2050 CO2-neutraal is.
Bent u eigenaar van een kerkgebouw en bereid bij te dragen aan het halen van klimaatdoelstellingen? Dan kunt u subsidie krijgen voor energieadvies, een energielabel en verduurzamingsmaatregelen.
Dit jaar is een bijzonder jaar. Niet alleen voor de rooms-katholieke kerk, maar voor alle kerken en denominaties die openstaan voor frisse, groene inspiratie. Paus Franciscus heeft 2025 uitgeroepen tot Jubeljaar onder het thema 'Pelgrims van de hoop'. Maar dat is niet alles. Naast het Jubeljaar is 2025 een dubbel jubileumjaar: precies 800 jaar geleden schreef Franciscus van Assisi zijn befaamde Zonnelied, en tien jaar geleden verscheen de klimaat-encycliek Laudato Si’.
De meervoudige ecologische crisis confronteert ons niet alleen met de gebrokenheid van onze wereld, maar ook met de kwetsbaarheid van onze systemen en van onszelf. Hoe kunnen we helen?
Lange tijd verkeerden we in de waan dat rampen ons niet meer zouden overkomen. Het westerse leven had de prettige schijn van maakbaarheid. Het was slechts een kwestie van tijd totdat de wetenschap en technologische vooruitgang de grootste problemen de wereld uit zouden helpen. Dachten we. De meervoudige ecologische crisis confronteert ons niet alleen met de gebrokenheid van onze wereld, maar ook met de kwetsbaarheid van onze systemen en van onszelf. Hoe kunnen we helen? Kelly Keasberry, schreef er een inspirerend boek over: Geworteld in verbinding; een ecologische theologie voor de toekomst.
Op de landelijke natuurwerkdag heeft de Heilige Franciscusparochie Bommelerwaard een stuk grond teruggegeven aan de natuur. ‘En dat is eigenlijk heel vanzelfsprekend’, zegt pastoor Roland Putman, ‘het is Gods grond.’ De parochie wil op deze manier uitdrukking geven aan het gedachtegoed van zijn naamgever Sint Franciscus van Assisi. Franciscus had een liefdevolle band met de dieren, met heel de natuur. Voor hem was elk schepsel een broeder of een zuster.
Coen van Loon noemt het inrichten van het nieuwe natuurgebiedje van bijna 2 hectare een prachtig gebaar. ‘Het past helemaal in de tijd waarin we leven, waarin we meer oog voor de natuur moeten hebben.’ Pastoor Putman vertelt dat Franciscus zei: “Niet de kerk is mijn wereld, de wereld is mijn kerk.’ Daar moet het gebeuren.
"Niet de kerk is mijn wereld, de wereld is mijn kerk"
Alle schepselen bestaan slechts in onderlinge afhankelijkheid om elkaar wederzijds aan te vullen ten dienste van elkaar, kunnen we lezen in de katechismus van de katholieke kerk. Die wederzijdse dienstbaarheid is precies waar het om gaat in het nieuwe natuurgebiedje, dat wordt ingericht als woonplaats voor de patrijs en vele andere akkerland soorten. Maar het wordt ook een baken van rust, waar mensen tot zichzelf kunnen komen als ze zichzelf voorbij dreigen te rennen.
Pastoor Roland Putman steekt ook zelf de handen uit de mouwen. Foto: van Balken
In de zegen, die Putman uitsprak voordat de schoppen de grond ingingen, komt alles samen: ‘We danken u dat we hier kunnen werken om het land letterlijk op de schop te nemen. Niet om mensen onder te schoffelen, maar dat mensen tot bloei kunnen komen door de vogels die hier zullen nestelen. Zegen deze mensen, zegen deze grond en dat de grond tot zegen mag zijn van velen.’
