Lange tijd verkeerden we in de waan dat rampen ons niet meer zouden overkomen. Het westerse leven had de prettige schijn van maakbaarheid. Het was slechts een kwestie van tijd totdat de wetenschap en technologische vooruitgang de grootste problemen de wereld uit zouden helpen. Dachten we. De meervoudige ecologische crisis confronteert ons niet alleen met de gebrokenheid van onze wereld, maar ook met de kwetsbaarheid van onze systemen en van onszelf. Hoe kunnen we helen? Kelly Keasberry, schreef er een inspirerend boek over: Geworteld in verbinding; een ecologische theologie voor de toekomst.
lees verder "Geworteld in verbinding"
In het boek ‘Laat de aarde juichen’; duurzaam beheer van de schepping staat een belangrijke vraag centraal: Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de aarde een bewoonbare plek blijft of weer wordt, niet alleen voor de mensen, maar voor alle levende wezens op aarde. Met deze vraag heeft het boek een positieve insteek, namelijk dat het kan. De vraag is hoe en of er vanuit de traditie van het christelijk geloof hier een antwoord op kan worden geformuleerd en een nieuw handelingsperspectief kan worden ontwikkeld. 
In mijn ogen is de relatie tussen bijbel, Christelijk geloof en duurzaamheid vooral problematisch omdat de bijbel geen directe antwoorden geeft op duurzaamheidsvragen. Toen de bijbel ontstond en werd geschreven was er geen duurzaamheidsproblematiek.