Spring naar inhoud

Op de landelijke natuurwerkdag heeft de Heilige Franciscusparochie Bommelerwaard een stuk grond teruggegeven aan de natuur. ‘En dat is eigenlijk heel vanzelfsprekend’, zegt pastoor Roland Putman, ‘het is Gods grond.’ De parochie wil op deze manier uitdrukking geven aan het gedachtegoed van zijn naamgever Sint Franciscus van Assisi. Franciscus had een liefdevolle band met de dieren, met heel de natuur. Voor hem was elk schepsel een broeder of een zuster.

Coen van Loon noemt het inrichten van het nieuwe natuurgebiedje van bijna 2 hectare een prachtig gebaar. ‘Het past helemaal in de tijd waarin we leven, waarin we meer oog voor de natuur moeten hebben.’ Pastoor Putman vertelt dat Franciscus zei: “Niet de kerk is mijn wereld, de wereld is mijn kerk.’ Daar moet het gebeuren.

"Niet de kerk is mijn wereld, de wereld is mijn kerk"

Alle schepselen bestaan slechts in onderlinge afhankelijkheid om elkaar wederzijds aan te vullen ten dienste van elkaar, kunnen we lezen in de katechismus van de katholieke kerk. Die wederzijdse dienstbaarheid is precies waar het om gaat in het nieuwe natuurgebiedje, dat wordt ingericht als woonplaats voor de patrijs en vele andere akkerland soorten. Maar het wordt ook een baken van rust, waar mensen tot zichzelf kunnen komen als ze zichzelf voorbij dreigen te rennen. 

Pastoor Roland Putman steekt ook zelf de handen uit de mouwen. Foto: van Balken

In de zegen, die Putman uitsprak voordat de schoppen de grond ingingen, komt alles samen: ‘We danken u dat we hier kunnen werken om het land letterlijk op de schop te nemen. Niet om mensen onder te schoffelen, maar dat mensen tot bloei kunnen komen door de vogels die hier zullen nestelen. Zegen deze mensen, zegen deze grond en dat de grond tot zegen mag zijn van velen.’

Lees meer in het bericht in de Gelderlander, daarin staat ook een filmpje.

En heel veel foto’s zijn hier te vinden.

Jo Jan Vandenheerde, 14 oktober 2024

Tussen 7 en 10 oktober jl., hield de Porvoo-gemeenschap, een groep van Europese anglicaanse en lutherse kerken in gemeenschap van kansel en tafel, haar jaarlijkse consultatie in Zweden rond het thema God’s World: Proclaiming Hope for Future Generations in the Midst of the Environmental Crisis

Het gaat slecht met Moeder Aarde en onze eigen uitstoot is de boosdoener, daar is de serieuze wetenschap het duidelijk over eens. Hoe dan hoop geven aan onze kerkleden, vooral van de jongere generaties, zonder de hoogdringendheid van de situatie te verbloemen, maar ook zonder iedereen in klimaatangst (climate anxiety) te storten?

Vanuit verschillende optieken werd naar het onderwerp gekeken, o.a. vanuit de Sami-traditie, de inheemse bevolking van de noordse landen. Het is een zeer verhalende traditie, herinneren aan en herinneringen oproepen via zang is heel belangrijk voor de Sami.

lees verder "Sami-spiritualiteit in gesprek met het christendom"

De ecologische crisis houdt velen bezig en terecht. Het bestaan van alle leven op de aarde wordt bedreigd. Het zet ons denken en geloven op zijn kop. Hebben de theologie en de bijbel daarin iets te zeggen? De nieuwe Noach-leergang laat zien dat het Noachverhaal niet alleen de nood van de huidige tijd laat zien, maar ook een nieuw ecologisch perspectief voor de ecologische crisis biedt.

De werkgroep Theologie Kerk en Duurzaamheid, een werkgroep van de Raad van Kerken Nederland, heeft dit uitdagende materiaal ontwikkeld en het wordt op de website van Micha Nederland gratis aangeboden. Het biedt de mogelijkheid om de diepte in te gaan bij goede gesprekken over geloof en duurzaamheid. Het is bedoeld voor kringleiders, theologen, filosofen en eigenlijk voor ieder die wil nadenken en praten over een veranderende wereld. Denk mee over de zeven uitdagende vragen bij het Noach-verhaal. 

lees verder "Nieuw: Noach-leergang"

Lieke Weima, 17 september 2024

Mijn opdracht is simpel, maar ook een beetje gek: ik moet in de schemering foto’s gaan maken van de kantoorgebouwen van ING naast station Bijlmer Arena. Met die foto’s kunnen we dan een goede plek uitkiezen voor een kleine actie volgende week. Dus zit ik om negen uur ’s avonds in de trein naar Amsterdam. En voel me ineens verdrietig worden. lees verder "Ontmaskering"

Het verhaal van Noach kan zomaar over onze tijd verteld worden. Het is intrigerend en ontroerend dat mensen zich door dit verhaal afvragen hoe het met de wereld gaat en aanklagen waar het mis gaat. - 2024

Corinne Groenendijk, 26 februari 2024

De Heer kijkt naar de aarde en al wie haar bewoont en ziet de ‘grasshopper mentality’ van de mensen. Als sprinkhanen zwermen ze over de aarde om alles af te grazen. Ze reizen waar ze maar heen willen; ze nemen het aardoppervlak in beslag met hun steden en (landbouw)huisdieren, ze proppen hun huizen vol spullen en hun lichamen vol eten en denken: ‘Een dag niet genieten is een dag niet geleefd’. ‘Is er dan niemand die recht doet?’, vraagt God. Hij ziet Noah, ze zit met een bord voor het parlement in Zweden waarop staat: de aarde gaat kapot. En hij ziet een andere Noah. Ze voert een rechtsgeding en komt op voor de rechten van de aarde. En hij ziet nog een Noah die heggen vol hoop plant, plekken van leven waar insecten komen en vogels en steeds meer planten, als gordels van groen door het landschap.

lees verder "Noah"

Begin deze maand (jan 2024) is de historicus Dr. David Onnekink, begonnen aan zijn uitdagende taak als bijzonder hoogleraar Christelijk Ecologisch Denken. Zijn opdracht is om vraagstukken rondom ecologie en gerechtigheid te doordenken en met een breed publiek te delen. In de theologische wereld mag daar best meer aandacht voor komen vond de Martine Vonk Stichting. Daarom heeft zij in samenwerking met de Theologische Universiteit Kampen-Utrecht deze bijzondere leerstoel in het leven geroepen. lees verder "Bijzondere leerstoel Christelijk Ecologisch Denken"

Overweging over biodiversiteit naar aanleiding van het zondvloedverhaal.

“Wat is natuur nog in dit land? Een stukje bos, ter grootte van een krant”. U kent deze regel vast, Bloem schreef hem in 1947. Een overdrijving? Natuurlijk. Maar een veelzeggende: Nederland was toen driekwart kwijt van de populatieomvang van zijn inheemse soorten; ik denk niet dat Bloem dat wist. Biodiversiteitsverlies was – en is - een realiteit.
lees verder "Honderd bloemen mogen bloeien"